Sjávarútvegsstefna ESB í hnotskurn

Af hverju er ESB yfirleitt með sérstaka sjávarútvegsstefnu?  Það er vegna þess að fiskistofnar fara á milli lögsaga aðildarríkjanna, og því er þörf á sameiginlegri stjórn fiskveiða.  Ekkert sambærilegt gildir t.d. um fallvötn, jarðhita, olíulindir, skógarnytjar, námur eða vatnsforða, og því fyrirfinnst engin sameiginleg fallvatna-, jarðhita-, olíulinda-, skógarhöggs-, námu- eða vatnsforðastefna ESB.

Mikilvægustu fiskistofnar við Ísland (t.d. þorskur) eru staðbundnir og ESB-lönd hafa enga veiðireynslu úr þeim.  Þeim verður því áfram úthlutað til Íslands.  Hins vegar verður að semja um deilistofna (þ.e. fisk sem syndir milli lögsaga) og það er gert á vettvangi ESB.  Við munum ekki geta veitt t.d. makríl án þess að semja fyrst um hlutdeild í þeim stofni.  En það þurfum við hvort eð er að gera fyrr eða síðar.

Ákvarðanir um veiðikvóta úr hverjum stofni verða teknar á miðlægum vettvangi sjávarútvegsmála hjá ESB.  Þar kemur íslenski sjávarútvegsráðherrann að málum ásamt starfsbræðrum og systrum, að fenginni vísindalegri ráðgjöf sem verður frá Hafró í tilviki íslenskra stofna.  Grundvöllur ákvarðana er fyrst og fremst sjálfbær nýting fiskistofna á vísindalegum grunni.

Þeim kvótum sem Ísland fær í sinn hlut megum við úthluta á útgerðir, byggðir o.s.frv. eins og okkur sýnist.  Við getum haldið áfram með framseljanlega aflahlutdeild eins og verið hefur, eða úthlutað með uppboði eins og ég myndi gjarnan vilja sjá.  Okkur er frjálst að setja skilyrði um löndun afla innanlands.

Við munum ekki til lengdar geta bannað evrópskum lögaðilum að kaupa hlutabréf í íslenskum sjávarútvegsfyrirtækjum.  Að sama skapi geta íslenskir lögaðilar vitaskuld keypt hlutabréf í evrópskum sjávarútvegsfyrirtækjum, eins og t.d. Samherji hefur gert í Þýskalandi.

Við inngöngu í ESB falla brott tollar inn á þann markað á ferskum fiski (oft 5-10%) og á unnum sjávarafurðum (25%).  Það ættu því að skapast betri skilyrði til fullvinnslu afurða hér á landi.

Að öllu athuguðu er það mín skoðun að hér séu engin þau stórvægilegu vandamál á ferð sem þurfi að hræðast eða fá varanlega undanþágu frá.

Athugasemdir

[Eggert Guðmundsson (IP-tala skráð) 23.7.2009 kl. 21:02]

Ég tel að þú ættir að halda þessari skoðun einungis fyrir sjálfan þig.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 23.7.2009 kl. 21:46]

Þakka þér fyrir að setja fram þá skoðun, Eggert.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 23.7.2009 kl. 21:55]

Athyglisverð athugasemd frá Eggerti Guðmundssyni. Ástæðan er líka augljós og hún er sú að mínu mati að þarna ert þú Vilhjálmur að lýsa því sem raunverulega mun gerast þegar við göngum í ESB. Allur áróður andstæðinganna í sjávarútvegsmálum, er þarna blásinn af með nokkrum orðum. Þú ert líka samhljóða þeirri túlkum sem kom fram í ágætum þætti í sjónvarpi RUV í gærkvöld.

Það má auðvitað ekki með nokkru móti segja satt og rétt frá þeim staðreyndum sem legið hafa fyrir lengi. Heldur halda fram bulláróðri gegn aðild.

Sama tel ég að gildi um landbúnaðinn og atvinnumál á landsbyggðinni. Málflutningur bænda og fleiri aðila um þau mál, er ekki með hagsmuni íbúanna í huga, heldur afurðastöðva landbúnaðarins sem margar hverja eru tengdar kaupfélögunum.

Samningar Finna fyrir harðbýlu svæðin í Finnlandi eru gott dæmi um það sem hér gæti orðið, auk þess sem fram kom í þætti gærkvöldsins að fjárveitingar til byggðamála ESB væri sérlega miklar til og með 2013.

Við þurfum endilega að heyra meiri sannleika um ESB í stað gamals hræðsluáróðurs

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 24.7.2009 kl. 00:35]

Verður fróðlegt að sjá hvað kemur útúr viðræðunum varðandi sjávarútveginn.  En miðað við yrirliggjandi gögn og reglur esb þar að lútandi - þá er staða íslands gagnvart margumtalaðri sj.útv.stefnu nákvæmlega eins og lýst er í pistlinum.

Um landbúnaðinn sem minnst er á í kommenti - þá fengu svíar sömu sérlausn og finnar varðandi landbúnaðinn.  Fá að styrkja sérstaklega norðan 62 breiddar °

Auk þess er spurning um harðbýlis og dreifbýlisstyrk esb.  Þar er nefnilega stórt atriði og furðu lítil umræða um það á íslandi í gegnum tíðina.  Þeir stykir eru þess eðlis (að því er mér skilst) að ekki er bara um landbúnað að ræða sem er styrktur heldur margskonar önnur atvinnustarfsemi.  Spurning hvort mest allt ísland geti ekki flokkast þar undir.  (En þetta getur víst verið flókið mál sínist manni og að ýmsu að hyggja.  Suma hefur maður samt séð mótmæla þessu og tala um að tekjustig sé of hátt eða eitthvað svoleiðis, minnir mig)

Nú, ef ofansagt er haft í huga, þá er spurning hvort aðild geti ekki styrkt hinar dreifðu byggðir landsins og margskonar möguleikar opnast þar. 

En þá bregður svo við að samkv. skoðanakönnunum virðist andastaða við esb sambandið vera einna mest útá landi.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 24.7.2009 kl. 01:07]

Landbúnaðurinn verður, að því er best verður séð, fyrir mun meiri breytingum en sjávarútvegurinn.  Sumar þeirra eru íþyngjandi og aðrar ívilnandi.  Hef ekki kynnt mér það nægilega ennþá til að hafa upplýsta skoðun.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 24.7.2009 kl. 01:28]

Eftir því sem ég hef skilið þær litlu upplýsingar sem fyrir liggja varðandi byggðastyrki ESB, er þarum að ræða afar fjölbreytt verkefni.

Ísland er allt norðan 62° og á því að teljast allt harðbýlt svæði. Hvað kemur út ú samningagerð veit auðvitað enginn ennþá, en ég er persónulega bjartsýn fyrir hönd landsbyggðarinnar.

Hvað varðar landbúnaðinn þá eru áhrifin mismunandi eftir búgreinum. Sennilega fara sauðfjárbændur best út úr breytingunum, ef marka má útekt, en kjúklingabændur verst. Reyndar eru þar að mestu stór verksmiðjubú og þar er ólíku saman að jafna við sauðfjárbændur með lítil og meðal bú.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 24.7.2009 kl. 01:30]

Vilhjálmur hlakka til að lesa þinn pistil um landbúnaðinn og ESB. Bý í stóru bændasamfélagi með mörgum andstæðingum ESB. Þetta eru sko sannir samvinnu og framsóknarmenn eða þannig.

[gummih (IP-tala skráð) 24.7.2009 kl. 03:47]

Spyr sá sem ekki veit, en falla þessir tollar ekki niður vegna aðildar okkar að EES? - hver var annars tilgangurinn með því að vera í því apparati? (Fyrir utan að veita undrinu greiðan aðgang að erlendum fjármálamörkuðum auðvitað).

[Gylfi Gylfason (IP-tala skráð) 24.7.2009 kl. 03:49]

Þú minnist á að sjávarútvegsfyrirtæki geti farið í hendur evrópskra lögaðila en finnst þér það virkilega ekkert mál sísvona.  Bara landa í Cux eins og í gamla daga eða það sem vinnuaflið fæst billegast hverju sinni.

Það skal ég vera viss um að forfeður þínir sem réru eða mokuðu skít hafi skömm á svona málflutning.

[Gunnlaugur I., 24.7.2009 kl. 09:19]

Það er beinlínis rant hjá þér að það séu einhverjir 5 til 10% tollar á ferskum fiski fluttum frá Íslandi til ESB.

Það eru nánast engir tollar á fiski frá Íslandi til ESB og hefur ekki verið lengi. Ekki heldur saltfiski. 

Meira að segja fyrir EES samningin hafði þessum tollum nær öllum verið rutt úr vegi með samningi sem var gerður við lok þorskastríðana og kallaður var "Bókun 6"

Hinns vegar getur það verið rétt hjá þér að meira unnar fiskvörur s.s. pitsur með fiski eða fiskréttir sem eru tilbúnir beint í ofninn beri einhverja tolla.

Hinns vegar eru Íslendingar almennt að fá mjög gott verð fyrir sinn fisk í Evrópu og það er langt í frá að tala um að fiskurinn sé allur meira og minna óunninn. Það fæst oft betra verð fyrir fiskinn einmitt vegna þess að hann er sem ferskastur og sem sumir segja þá óunninn. Saltfiskurinn til dæmis sem er stór hluti af okkar þorskútflutningi og sem fluttur er til Spánar, Portúgal og fleiri miðjarðarhafslanda og einnig til S-Ameríku er að lang stærstum hluta fullunninn vara, þó það eigi eftir að útvatna hann og skera hann í mismunandi stóra bita.

Sjávarútvegsstefna ESB er einn óskapnaður og hefur komið sjávarútvegi aðildarlandanna í kalda kol með ofstjórnun skriffinnanna. Það er svo komið að enginn í atvinnugreininni virðir endalausar og heimskulegar tilskipanir þeirra og regluverk og því taka sig allir saman um það að fara á bak við bullið. Það verður svo ekki til að bæta ástandið. Hér á landi voru nýlega forystumenn Breskra og Írskra útgerðarmanna og sjómannasamtaka og þeir lýstu þessum hryllingi ágætlega á fundum hér og þeir báðu okkur lengst allra orða að koma ekki nálægt þessu ESB bulli, ef þeir ættu að ráðleggja okkur heilt. Þeirra reynsla af ESB apparatinu hefur verið hrein hörmung frá upphafi til enda.  

[Haraldur Hansson, 24.7.2009 kl. 09:43]

Felst einhver hætta í því að færa hin formlegu yfirráð úr landi? Jafnvel þó þau séu aðeins formleg og nái aðeins til nýtingar á auðlindinni? Þá ber að líta til þess að fyrir Ísland er útflutningur sjávarafurða meira en 300 sinnum mikilvægari en t.d. fyrir Frakkland.

Hjá núverandi ESB ríkjum er sjávarútvegur eins konar aukabúgrein, sem litið er á sem byggðamál og gengur fyrir styrkjum. Á Íslandi þarf hann að vera meginstoð um fyrirsjáanlega framtíð.

Olli Rehn, Dianna Wallis og aðrir toppar innan ESB hafa ítrekað sagt að Ísland geti ekki fengið varanlegar undanþágur frá "hinni skelfilegu sjávarútvegsstefnu ESB" svo notað sé orðlag Roberts Wade. Allar tilhliðranir verði að rúmast innan stefnu sambandsins og undanþágur verði aðeins tímabundnar.

Stefnan er endurskoðuð á fimm ára fresti. Í síðustu Grænbók, frá 22. apríl sl., var m.a. velt upp hugmyndinni að hverfa frá reglunni um hlutfallslegan stöðugleika. Það veit enginn með vissu hvernig stefnan breytist. Það er barnaskapur að ætla að við getum orðið leiðandi í þeirri stefnumörkun. 

Að gera lítið úr því að flytja formleg yfirráð úr landi er jafn varhugavert og þegar menn gera lítið úr því fullveldisframsali sem innganga í ESB krefst. Að taka minnstu áhættu sjávarútveginn er hættulegur línudans. Eina ásættanlega leiðin væri að fá undanþágur sem eru bæði víðtækar og varanlegar. Það eru hverfandi/engar líkur á að slíkt sé í boði.

Ómar Bjarki: Ef þú ert að vísa til útnáraákvæðis Rómarsáttmálans (verður 349. gr. eftir Lissabon) þá getur Ísland ekki fallið undir það.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 24.7.2009 kl. 10:58]

Gylfi: Hlutabréfin munu geta skipt um hendur.  En það þýðir ekki að "landað verði í Cux"; íslenskum kvótum verður úthlutað til lögaðila á Íslandi og það má setja skilyrði um löndun hérlendis, jafnvel í tilteknum byggðum.

Síðan er til önnur aðferð til að festa auðlindarentuna tryggilega í hendi þjóðarinnar, og hún er sú að ríkið bjóði kvótana (aflahlutdeildina) upp.

Gunnlaugur: Gott að það sé leiðrétt með tollana á ferskan fisk, þeir eru samt ekki alveg horfnir með EES.  En varðandi sjávarútvegsstefnuna sem sé "einn óskapnaður", geturðu tilgreint nánar í hverju óánægjan hefur falist?  Gleymum ekki að mikið hefur verið kvartað yfir íslensku sjávarútvegsstefnunni í gegn um tíðina, og kannski liggur það í hlutarins eðli þegar stjórnvöld þurfa að taka að sér að stýra og úthluta takmarkaðri auðlind, að það er erfitt að gera svo öllum líki.

Haraldur: Það er mikilvægt að menn skilji hugmyndafræðina á bak við sjávarútvegsstefnuna.  Hún er ekki sú að ESB sem samband, eða einstök aðildarríki þess, séu að reyna að sölsa undir sig auðlindir annarra þjóða.  Stefnan er þarna einfaldlega vegna þess að það verður að vera sameiginlegur vettvangur til að stjórna aðgangi að auðlindinni, vegna eðlis hennar, og tryggja sjálfbæra nýtingu.

[Haraldur Hansson, 24.7.2009 kl. 11:18]

Vilhjálmur: Í athugasemd minni gætti ég þess að segja ekkert sem skilja mætti sem "sölsa undir sig auðlindir" enda veit ég að svo er ekki.

Hættan liggur í því að láta frá sér hin formlegu yfirráð. Það er hættulegt vegna þess hve gerólíka hagsmuni er um að ræða. Hér þarf útgerðin að vera meginstoð, í ESB er hún olnbogabarn á styrkjum. Sums staðar er meira litið á útgerð sem byggðamál en atvinnuveg. Við pössum ekki inn í pakkann, einmitt af þessum ástæðum.

Ef við þurfum að ramma okkur inn í sjávarútvegsstefnuna, án þess að fá víðtækar og varanlegar undanþágur, er ég hræddur um að það sé aðeins spurning hvenær, en ekki hvort, það yrði okkur til skaða. Jafnvel þó fyrsti áratugurinn yrði í lagi. 

[Jón Valur Jensson, 24.7.2009 kl. 11:58]

Af hverju er ESB yfirleitt með sérstaka landbúnaðarstefnu? Það er vegna þess að kýr og kindur, akrar og engi fara á milli lögsagna aðildarríkjanna, eða þannig, og því er þörf á sameiginlegri stjórn landbúnaðarins.

[Egill M. Friðriksson, 24.7.2009 kl. 11:58]

En hvernig er það ef að erlendir aðilar kaupa upp íslenskar útgerðir? Getur það ekki haft slæm áhrif ef að allur hagnaður er fluttur úr landi þar sem að sjávarútvegur er svo stór hluti af hagkerfi okkar eða er hægt að hindra þetta á einhvern hátt?

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 24.7.2009 kl. 12:22]

Haraldur, ef þú ert að tala um Azor og Kanarí með "útnáraákvæði" varðandi sjávarútveginn - þá nei.  Eg var nú ekki að tala um það.

En jú, ísland getur líklega nýtt sér þau ákvæði í aðildarviðræðum.

Um fjárfestingar erlendinga í sj.útv.fyrirtækjum g að þeir sigli svo með fiskinn eitthvað útí geim etc. - þá liggur fyrir að hægt er að setja reglur um efnahagslegar tengingar við ríki er gert er út frá.

Þarna væri td. hægt að spurja frændur okkar Dani.  Þeir hafa verið inní þessu skelfilega sambandi fullvalda lýðræðisríkja evrópu eins lengi og menn muna nánast.  Ekki hefur maður heyrt neitt mikið um vandamál viðvíkjandi þessu.

Þeir hafa sem dæmi 50% löndunarskildu og auk þess, sínist mér eftir lauslega athugun, að ýmsar aðrar reglur séu í gangi sem ekki er gott að átta sig á í fljótu bragði.  Þarf smá yfirlegu (Annars er eg alltaf að bíða eftir að Gunnar Danaveldisbloggari upplýsi mann nú um hvernig esb er búið að fara með danska sjávarútveginn)

[Haraldur Hansson, 24.7.2009 kl. 13:24]

Ómar Bjarki: Ef þú telur að Ísland geti nýtt sé 349. gr., þá gott og vel. Bendi samt á að það er ekki bara fjarlægð og fábreyttir atvinnuhættir sem svæðin eiga sammerkt, heldur tilheyra þau einhverju "móðurskipi". Ísland er sjálfstætt lýðveldi með eigin löggjafarþing, framkvæmdavald, gjaldmiðil, seðlabanka og dómsvald, auk annarra innviða nútíma ríkis. Þess vegna tel ég okkur ekki geti fallið þarna undir.

Um útgerðina: Danmörk er eina ríkið í ESB þar sem útflutningur sjávarfangs getur talist skipta einhverju máli. Hann er þó minna en fimmtándipartur af því sem hér er, á hvern íbúa. Hver sem áhrif veru þeirra í sambandinu kunna að vera á atvinnugreinina, þá megum við ekki nota það sem viðmið. Bara alls ekki.

Útgangspunkturinn verður að vera þessi:
Ísland og ESB eiga (því sem næst) enga samleið í fiskveiðimálum. Slíkur er munurinn á gildi hans hér og þar.

Þess vegna er stórvarasamt að láta af hendi formleg yfirráð yfir auðlindinni og stjórn greinarinnar, hversu saklaust sem það kann að hljóma. Síst af öllu á að færa þau fjarlægu stjórnvaldi sem hefur allt aðra sýn á fiskveiðar, sem samrýmist hagsmunum okkar ekki. Eiríkur Bergmann heldur því fram að stjórnmálamenn séu algjörar liðleskjur takist þeim ekki að tryggja óbreytt yfirráð við inngöngu í ESB. Menn gætu kannski haft það bakvið eyrað. 

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 24.7.2009 kl. 14:04]

"Hver sem áhrif veru þeirra í sambandinu kunna að vera á atvinnugreinina, þá megum við ekki nota það sem viðmið. Bara alls ekki."

What! Eh,  megum við þá ekki leita ráða hjá vinum okkar og náfrændum þessu viðvíkjandi.  Líta til reynslu þeirra og hvort mikið hafi borið á að englendingar, nojarar, spánverjar etc hafi keypt útgerðarfyrirtæki og siglt með fiskinn eitthvað útí geim ?

Það er nefnilega það. 

Reyndar held ég að sumir séu að gera alltof mikið úr áhuga erlendinga til fjárfestinga í sj.útv.fyrirtækjum.  Held að vandamálið sé miklu frekar að þeir fáist ekki til þess !

Item, að það er viss hugsanarvilla í gangi.  Namely,  að þegar talað er um að erlendingar geti gert þetta og útlendingar geti gert hitt - þá ber að hafa í huga að stórkostulegir íslendingar geta gert og hið sama !

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 24.7.2009 kl. 14:18]

Það er eðlilegt að sjávarútvegur keppi við aðrar atvinnugreinar um fjármagn á jafnréttisgrundvelli.  Bann við fjárfestingum útlendinga í sjávarútvegi gerir ekkert annað en að minnka spurn eftir hlutafé sjávarútvegsfyrirtækja og torvelda aðgang að fjármagni til fjárfestingar og uppbyggingar.  Aðalatriðið fyrir almenning er að fiski sé landað hérlendis og að afli verði í auknum mæli fullunninn hér, sem skilar meiri virðisauka inn í íslenskt hagkerfi og eykur atvinnu.

Svo má ekki gleyma almennum ávinningi af ESB-aðild sem skilar sér til sjávarútvegsins ekki síður en annarra atvinnugreina.  Þar ber hæst mikla lækkun fjármagnskostnaðar, stöðugra rekstrarumhverfi, skilyrði til langtíma áætlanagerðar, minni gjaldeyrisáhættu og minni kostnað vegna gjaldeyrisvarna (sem hafa reynst sjávarútvegi mjög dýrar).

Loks getur að mínu mati verið skynsamlegt að breyta yfir í evru á tiltölulega veiku krónugengi, sem minnkar skuldir í evrum og gefur útflutningsgreinum aðlögunartíma eftir kreppuna.  Þess má hins vegar vænta að innlent kostnaðarstig (þ.m.t. laun) færist á nokkrum árum í átt að því sem gerist í nágrannalöndunum, og það er bara hið besta mál fyrir almenning.

[Haraldur Hansson, 24.7.2009 kl. 15:02]

Ómar Bjarki: Það er aldrei bannað að sækja hollráð til vinnþjóða. Hvorki í þessu efni né öðrum.

Þó að nokkrir íslenskir gróðurhúsbændur fengju styrk til að rækta vínber myndu Frakkar ekki taka mið af því hvaða augum við litum reglur um vínrækt. Til þess væru hagsmunir ríkjanna of ólíkir. Breytingar á reglum myndu ekki snerta okkur neitt en gætu skipt sköpum fyrir stór svæði í Frans.

Þó að meðal sambandsríki láti sig reglur um fiskveiðar litlu varða gildir það ekki um okkur. Þær snerta sambandsþjóðirnar nánast ekkert en geta skipt sköpum um afkomu íslensku þjóðarinnar.

Það er þetta sem ég á við með að við getum ekki notað reynslu annarra sem viðmið. Mikilvægi sjávarútvegs fyrir okkur er af stærðargráðu sem er algjörlega óþekkt innan Evrópusambandsins. Þess vegna er það brothætt verk og vandasamt (og kannski ógerlegt) að fella Ísland inn í ramma sjávarútvegsstefnu ESB. 

Það er ekki að ástæðulausu að Össur og Evrópufræðingarnir nefna alltaf útgerðina sem vandasamasta hluta þess að semja um aðild að Evrópusambandinu.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 24.7.2009 kl. 16:15]

Jú jú, sjávarútvegur er mikilvægur á ísl.  Mikil ósköp.  En í sjálfu sér fellur hann þægilega inni hina skelfulegu sameiginlegu sjáv.útv.stefnu esb. sem er í grunninn sameiginleg stjórnun úr sameiginlegum stofnum eins og kunnug er.

Nú, það er farið yfir hvernig þessu yrði háttað í upphafspistli hverni stjórnun verður háttað miðað við alls engar undanþágur og/eða sérlausnir:

"Ákvarðanir um veiðikvóta úr hverjum stofni verða teknar á miðlægum vettvangi sjávarútvegsmála hjá ESB.  Þar kemur íslenski sjávarútvegsráðherrann að málum ásamt starfsbræðrum og systrum, að fenginni vísindalegri ráðgjöf sem verður frá Hafró í tilviki íslenskra stofna.  Grundvöllur ákvarðana er fyrst og fremst sjálfbær nýting fiskistofna á vísindalegum grunni."

Hvað er málið ?  Hvað er svona skelfilega óskaplegt.  Tja, eg veit það ekki.

Málið er samt að það verður alveg sama í sjálfu sér hver niðurstaðan verður nákvæmlega í aðildarviðræðunum - þið mun hafa allt á hornum ykkar.  Allir frasarnir verða dregnir uppá dekk og nokkrir menn og konur munu fara mikinn og hamast ógurlega eins og naut á moldarbarði.  Held það.

[Haraldur Hansson, 24.7.2009 kl. 16:56]

Jæja Ómar Bjarki, bara alltaf í boltanum.

Það er alltaf fengur í málefnalegum skoðanaskiptum, ekki síst við þá sem eru á öndverðum meiði. Þó því aðeins að menn setji fram mál sitt af yfirvegun og af sæmilegri kurteisi við sjálfa sig. Því miður fellur síðasta málsgrein þín utan þess ramma.

Það væri óskandi að samningar um stjórnun fiskveiða væru auðleyst mál. Auðunn Arnórsson stjórnmálafræðingur var gestur í Silfri Egils í maí. Hann hefur m.a. ritað bók um hvernig aðildarviðræður ganga fyrir sig.

Hann taldi samninga um fiskveiðar verða erfiðasta þáttinn í viðræðum Íslands við ESB. Nú er hann sjálfur mjög fylgjandi aðild Íslands, svo við gefum okkur að hann sé ekki að gera úlfalda úr mýflugu að gamni sínu.

Hann útskýrði mat sitt þannig að það sé "framandi hugmynd flestum Evrópuþjóðum að það sé litið á fisk sem þjóðarauðlind" og að Íslendingar væru ekki búnir að vinna heimavinnuna sína í þessum efnum.

Ég held að þetta lýsi nokkuð vel því sem ég hef verið að nefna í athugasemdunum hér að framan: Sýn okkar á sjávarútveg er aðildarríkjunum framandi.

[Haraldur Ólafsson (IP-tala skráð) 25.7.2009 kl. 22:31]

Sæll Villi 

Fyrst auðlindir Íslands koma málinu ekki við, hvað skyldi frú Eva Joly,

Evrópuþingmaður með meiru eiga við þegar hún segir þetta (Deutsche

Welle, 7. júlí 2009)?

"...og þeir eiga einnig náttúruauðlindir sem eru mikilvægar fyrir Evrópu eins og orku og fisk. Þannig að ég tel að það væri mjög gott fyrir okkur" [að Íslendingar yrðu innlimaðir í Evrópusambandið] 

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 30.7.2009 kl. 21:43]

Ekki veit ég hvað frú Joly á við með þessu, Haraldur, en staðreyndirnar eru eins og ég hef lýst þeim.  Evrópusambandið er vettvangur samstarfs um sameiginleg, fjölþjóðleg málefni og gengur ekki út á að ræna auðlindum aðildarlanda, það er vitaskuld firra.  Enda halda Bretar og Danir sínum olíulindum í Norðursjó, Svíar sínu skógarhöggi, Þjóðverjar námum o.s.frv. Annað stendur ekki til og mun aldrei standa til.