Til hamingju Ísland!

Í dag var stigið stórt skref í rétta átt út úr kreppunni, þegar Alþingi Íslendinga samþykkti ályktun um að hefja aðildarviðræður við Evrópusambandið.

Nú er hafin vegferð sem getur leitt okkur til betri framtíðar.  Til hamingju, Íslendingar.

Athugasemdir

[Sigurður Sigurðsson, 16.7.2009 kl. 14:39]

Mikill afskaplegur kjáni ertu Vilhjálmur !!!

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 16.7.2009 kl. 14:48]

Mikið afskaplega ert þú greindur maður, Vilhjálmur!

Innilega til hamingju skoðanabróðir! 

[Marinó G. Njálsson, 16.7.2009 kl. 14:55]

Vilhjálmur, ef við vitum ekki hvað við viljum fá út úr viðræðunum, þá skipta viðræðurnar engu máli.  Nú tel ég mig sæmilega upplýstan einstakling, en ég veit samt ekki hver markmiðin eru með viðræðunum önnur en að vera með.  Getur þú sagt mér hvað hangir á spýtunni?  Getur þú sagt mér hverju við munum fórna og hvað muni ávinnast bæði til skamms tíma og langs tíma?  Getur þú skýrt út fyrir mér hvað þú átt við með "í dag var stigið stórt skref í rétta átt út úr kreppunni"?  Hvaða töfrar eða kraftaverk eru það sem munu gerast vegna samþykktarinnar í dag?

Ég er ekki að taka afstöðu með eða á móti, en þarna kemur þú með órökstuddar fullyrðingar og þar sem þú ert vanur að geta rökstutt mál þitt vel, þá langar mig að fá að vita hver rökin eða sannanirnar eru fyrir þessu orðavali.

[Sigurður Sigurðsson, 16.7.2009 kl. 15:09]

Sammála þér Marinó, þessi færsla mannsins er alveg út í hött og í raun kjánaleg.  Furðulegt að Guðbjörn taki undir þessa vitleysu líka.

[Marinó G. Njálsson, 16.7.2009 kl. 15:39]

SISI, ég er ekki að segja að færslan sé út í hött og ég er ekki að segja að umsókn sé rangt val.  Eða rétt.  Ég vil bara vita hvað erum við nákvæmlega að sækjast eftir í viðræðunum.

[Áslaug Herdís Brynjarsdóttir (IP-tala skráð) 16.7.2009 kl. 15:43]

Við Jón Sigurðsson ætlum að flagga í hálfa stöng

[Guðmundur R Guðmundsson (IP-tala skráð) 16.7.2009 kl. 20:16]

Þessi ákvörðun þýðir aukin hagvöxt og möguleika á stöðugleika.  Þetta er í raun "Finnska aðferðin", sem VG talaði svo mikið um, þangað til þeir áttuðu sig á því...  að hún var aðild að Evrópusambandinu.  Ekki þær aðferðir sem þeir höfðu prufað í 4 ár þar á undan, án árangurs.  Þeir lentu í mikilli kreppu eins og við, þó af öðrum ástæðum væri.

Þessi ákvörðun gæti þýtt 400-600 þúsund á ári, fyrir meðal 4 manna fjölskyldu.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 16.7.2009 kl. 21:13]

Ég tek heilshugar undir með þér Villhjálmur Þorsteinsson. Þungu fargi er af mér létt þar sem loks er komin einhver framtíðarsýn og leið ur rústunum. Til hamingju Íslendingar, til sjávar og sveita. Tel að landsbyggðin muni nú loks fá jafnrétti miðað við Höfuðborgarsvæðið.  Það er svomargt sem mun breytast til batnaðar.

[Einar Björn Bjarnason, 17.7.2009 kl. 13:02]

LOL. brátt koma bóm í haga, ESB setur allar reglur um Evruaðild til hliðar og við fáum hana á mettíma, ESB samþykkir einnig að setja allar reglum um ERM II til hliðar og styðja strax áður en aðild er formlega gengin um garð krónuna. ESB, er svo áhugasamt um aðild Íslands, að þ.e. til í að 'bend over backwards' til að mæta öllum okkar óskum - varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu ekkert mál.

Einhvern veginn, virðis sem Samfylking, sé alveg kominn út í buskanna, í bullinu sem lekur, ROFL.

Staðreyndin er sú, að ekker af því að ofan mun gerast:

• engin stuðningur við krónu, fyrr en eftir að samningar eru um garð, hafa verið staðfestir af öllum aðildarþjóðum, og Íslandi líka - þá getum við sókt um aðild að ERM II - og einungis eftir að aðild að ERM II er formlega um garð gengin, fær krónan +/-15% vikmarka stuðning.
• Þ.e. heildar-skuldir ríkisins, eru 2,5 þjóðarframleiðsla, mun upptaka Evru taka 15-20 ár, cirka.
• menn gleyma því, hvað það þýðir, að Ísland er í EES, nefnilega það, að við erum þegar komin með þann hagnað, fyrir hagkerfið, sem aðild á að færa okku, að cirka 95%. Það eina stóra sem eftir er, er EVRAN. Fullyrðingar, um annann stóran hagnað, er kjaftæði.
• "The Commission of the European Union - Directorate General for Economic Affairs: : 1. Quarter Report 2009" . Samkvæmt þessari skýrlsu, er áætlað að meðalhagvöxtur innan Evrusvæðisins, lækki niður í 0,7% af völdum kreppunnar, og verði á því reiki fyrsu ár eftir kreppu. 

  Potential Growth Stuctural unemployment Investment ratio as percentage of output

  2007  1,8%                   8,7%                                       8,7%

  2008  1,3%                  9,0%                                        9,0%

  2009  0,7%                 9,7%                                         9,7%

  2010  0,7%                10,2%                                        10,2%

Þeir telja að svokallað "lost decade" sé líklegasta útkoman, þ.e. lélegur hagvöxtur um nokkur ár, í kjölfar kreppu, þannig að kreppuárin + árin eftir kreppu, verði cirka áratugur. Þeir telja, að á endanum, muni þó hagkerfi Evrópu rétta úr sér, og ná eðilegum meðal-hagvexti. Þeir, setja þó fyrirvara við þá ályktun, að sú útkoma sé ekki örugg; þ.e.:

"Risks of a permanent downshift in potential growth should not be played down."

Hvers vegna, er ég að tönnslast á þessu? Ástæðan er sú, að væntingar um að umsóknarferli og síðan, aðild - muni redda okkur, eru fullkomlega óraunhæfar ef staðreyndir mála eru hafðar að leiðarljósi.

Höfum staðreyndir að leiðarljósi, þ.e. miðum ekki við ímyndaðar skýjaborgir.

Ég er ekki að segja, að aðild sé eitthver disaster, einungis að í því felst engin redding, engin afsláttur af þeirri vinnu úr erfiðleikum, sem við höfum frammi fyrir okkur.

Kv (höfundur er Evrópufræðingur að mennt og einnig stjórnmálafræðingur)

[Hörður Valdimarsson, 17.7.2009 kl. 13:29]

Tek heils hugar undir með Einari. Nú er það svo að ég fylgist mjög náið með mörkuðum hér í evrópu einnig les ég allar analysur um svæðið. Hægt er að finna lönd innan svæðisins sem hafa það gott. Flest hafa þau að þó slæmt og svo verður áfram. Menn geta litið á hagvöxt í þýskalandi sem hefur verið fallandi í tugir ára, atvinnuleysi í frakklandi og þýskalandi. Menn skulu líka athuga að 0,7 prósent hagvöxtur er enginn vöxtur í 2 prósent verðbólgu. Þá er spurning hvort evra bindi okkur ekki meira en bjargi. Trúi því að það verði lost decade í evrópu. Bara gott mál það hjálpar þessum evrópumönnum að sjá sannleikann.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 18.7.2009 kl. 23:56]

Einar: Heildarskuldir ríkisins eru hvergi nálægt 2,5 sinnum þjóðarframleiðsla.  Þú ert kannski að rugla saman við brúttóskuldir þjóðarbúsins, sem verða um tvöföld þjóðarframleiðsla í lok árs 2010 (og ná hámarki þá) skv. tölum Seðlabanka og fjármálaráðuneytis.  En á móti þeim standa m.a. gjaldeyrisforði upp á næstum 0,7 x VLF og eignir lífeyrissjóða erlendis upp á 0,3 x VLF.

Svo skil ég ekki röksemdafærsluna varðandi hagtölurnar.  Ertu að gefa í skyn að íslensku hagtölurnar muni á einhvern dularfullan hátt færast að meðaltali allra ESB landa, jafn ólík og þau eru?

Umsóknarferli og aðild munu ekki leysa allan vanda, en þau fara langa leið með að leysa gjaldmiðilsvandann, vaxtavandann, verðtryggingarvandann, trúverðugleikavandann, stjórnsýsluvandann og frændhyglisvandann.  En fjárlagahalla-vandann og skuldavandann verðum við að leysa með okkar eigin ráðum, þótt það verði auðveldara í stöðugu umhverfi.  Og svo má ekki gleyma því að með evru sem okkar mynt, verður enginn munur á "innlendum" og "erlendum" skuldum.

Hörður: Hagvöxtur í Þýskalandi hefur ekki verið fallandi í tugi ára, hvaða bull er þetta!?  Og hagvöxtur er mældur óháð verðbólgu.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 00:03]

P.S. Meðal annars hér má sjá að raunhagvöxtur (þ.e. óháður verðbólgu) í Þýskalandi 2008 var 1,7%, í ESB sem heild 1,5%, og í Bandaríkjunum 1,4%.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 00:06]

P.P.S. Erlendar skuldir eru ekki eitt af ERM II skilyrðunum; þau eru um vexti, verðbólgu og fjárlagahalla.  Ísland getur uppfyllt þau öll um eða upp úr 2013 ef vel er haldið á spilunum.

[Einar Björn Bjarnason, 19.7.2009 kl. 02:28]

Vilhjálmur - þ.e. algert ábyrgðaleysi, að tala um að nota eignir lífeyrissjóða, á móti skuldum.

Einnig, er mjög óvarfærið, að nota gjaldeyrisvarasjóð, með sama hætti - enda, er hans þörf, til að verjast áhlupum spekúlanta - annars vegar - og hins vegar - að sveiflujafna aðrar skammtíma gengissveiflur.

Ég stend, því við þ.s. ég sagði.

Þ.e. að sjálfsögðu, rétt að inngönguskilyrði í ERM II, hafa ekkert með skuldir að gera. 

Framkvæmdastj. telur, að kreppan muni skaða hagvöxt innan Evrusvæðisins, þannig að 'potential growth' fari í 0,7% um eitthvert árabil, í kjölfar kreppu.

Við höfum aldrei á lýðveldistímanum, uppfyllt öll skilyrði svokallaðra 'convergence criteria' í einu. Á einhvern algerlega óútskýrðan hátt, á það allt í einu, verða mögulegt, og það að því er virðist á skömmum tíma...svona tal, er algerlega út í bláinn.

Langlíklegasta útkoman, er að - ef við göngum í ESB, þá muni Evran alltaf halda áfram að virðast innan seilingar, en einhvern veginn að við náum því aldrei. Hið minnsta, tekur 15 - 20 ár, að vinna skuldir okkar niður að 60% markinu.

Kv.

[Hörður Valdimarsson, 19.7.2009 kl. 12:58]

Vilhjálmur ég veit að hagvöxtur er mældur án verðbólgu en það breytir ekki þeirri staðreynd að raunhagvöxtur getur verið neikvæður. Að sjálfsögðu hefur hagvöxtur verið fallandi í tugi ára í þýskalandi. Hann hefur veið það í flestum vestrænum löndum. Ætti þess vegna að reyna að umorða það sem ég skrifaði.

Þjóðverjar hafa átt í miklum efnahagslegum örðuleikum undanfarin ár. Þar má t.d. nefna mikið atvinnuleysi, minnkandi útflutning, flótta fyrirtækja til láglaunalanda, ósveigjanlegan vinnuflota, viðskiftahalla og lækkandi laun. Það var að auki tvísínt að þýskaland yrði almennt með í þessari sýndar uppsveiflu sem hefur átt sér stað frá 2002. Þá hefur íbúðarverð ekkert hækkað í Þýskalandi sem segir í sjálfu sér margt. Síðan 2002 hefum maður getað keypt íbúðir í þýskalandi fyrir slikk og fjármálastofnanir hér hafa keppst við að segja að fasteignaverð muni fara hækkandi þar. Ég hafði nú alltaf mínar efasemdir um þessa staðhæfingu og hefur komið á daginn að ég hafði rétt fyrir mér. Útflutningur dregst einnig saman en iðnaður á almennt undir högg að sækja þegar gjaldmiðillinn er sterkur. Í dag starfar bílaiðnaðurinn við að framleiða bíla fyrir innanlands markað en ríkið hefur stirkt einstaklinga til að endurnýja bílaflotann og fengið þá til að skrotta hálf gömlum bílum. Þetta er náttúrulega bull sem ekki gengur endalaust. Að vísu eru þjóðverjar byrjaðir að taka á ósveigjanlegum vinnuflota en þetta er bara of seint og mörg fyrirtæki eins og t.d simens búnir að flytja starfsemi sína til t.d. slóveníu. Atvinnuleysi er kapituli út af fyrir sig en atvinnuleysi hefur mælst upp undir 10 prósent undanfarin ár og það á sama tíma og fjölmargir eru í hlutastörfum. Þá hafa þjóðverjar ásamt frökkum barist við að halda sig innan tilskildra marka um viðskiptahalla en litlu löndin t.d. danmörk hafa verið ósátt við að bæði löndin í 2 ár í röð ekki hafa gert það en ekki fengið sektir.

Staðreyndin er enfaldlega sú að stóru þjóðirnar Ítalía, frakkland og þýskaland hafa það ekkert gott í ESB og berjast við sömu vandamálin.

Það er mikil spenna í sambandinu og það getur vel verið að við þurfum ekkert að kjósa um sambandsaðild.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 14:06]

Einar, ef menn eru að tala um erlenda skuldastöðu þjóðarbúsins brúttó, þá verður að horfa líka á það hvaða eignir standa á móti.  Ég geri ráð fyrir að pojntið hjá bölsýnismönnum sé að við greiðum svo mikla vexti í erlendum gjaldeyri af brúttó skuldastöðunni.  Gott og vel, en við fáum líka vexti í erlendum gjaldeyri af eignastöðunni.  Og lán frá AGS og Norðurlöndum vegna gjaldeyrisforðans koma inn bæði eigna- og skuldamegin.  Það væri hægt að endurgreiða lánin með tiltæku reiðufé og minnka brúttó erlendu skuldastöðuna hvenær sem er, ef það væri talið ráðlegt (sem það er ekki).

Það er rétt hjá þér að eitt af ERM II skilyrðunum er að skuldastaða ríkisins (ekki þjóðarbúsins) má ekki vera meiri en 60% af VLF.  Þetta skilyrði hefur ekki verið uppfyllt af öllum Evrulöndum og ESB hefur sýnt þarna sveigjanleika ef talið er að þróunin sé í rétta átt.  Þá koma inn spurningar á borð við hvort taka eigi lífeyrissjóðakerfið inn í myndina á Íslandi, en það er sem kunnugt er uppsöfnunarkerfi en ekki stórskuldugt gegnumstreymiskerfi eins og víðast hvar annars staðar, og því eru rök fyrir að taka það með til lækkunar brúttóskulda ríkisins.  (Önnur leið að sama marki væri að "þjóðnýta" lífeyriskerfið, a.m.k. að forminu til, þ.e. taka það inn í samstæðu ríkissjóðs.)

Hins vegar eru á næstu árum allar líkur á að vextir verði lágir á Íslandi (þ.e. ef stefnt verður á evru) þar sem hagkerfið þarf hvata og evrustefnan ver krónuna að einhverju marki; verðbólga verður lítil eftir áfallið (aftur að því gefnu að evrustefnan verji krónuna); og stefnan er sú að ná hallalausum fjárlögum 2013.  Allt hangir þetta saman en evrustefnan er lykilkubbur í púslinu.

[Einar Björn Bjarnason, 19.7.2009 kl. 15:53]

Nei - þ.e. einfaldlega ekki hægt, að nota eignir lífeyrissjóðanna, í neinum skilningi.

Þetta er stjórnarskrárvarin eign. Ef ríkið tekur þær eignir yfir, þá er það aðeins hægt með fullum bótum á móti.

Þessar eignir hafa ekki sambærilega stöðu við eignir ríkisfyrirtækja, eða einkafyrirtækja, burtséð frá því þó þær séu hlutabréf.

Vextir af eignum lífeyrissjóðanna, eru einnig stjórnarskrárvarin eign þeirra, og geta ekki heldur, í neinum skilningi, verið hluti af því að rétta af greiðslustöðu þjóðarbúsins, eins og þú setur það upp.

Réttsýni, er ekki bölsýni.

------------------------------

Skv. eigin útreikningum, byggðum á göggnum Seðlabanka Ísl, skv. þeirra skýrslu um Icesave:

2.832(heildar-erlendar skuldir) - 1.130(eignir) = 1.702 milljarðar 

1.702 / 1.427 = 1,19 VLF (Nettó-erlend-skuldastaða)

Ég undanskil lífeyrissjóðseignir = 496 milljarða.

Ég ákvað, að leyfa gjaldeyrisstöðu í lok árs (reiknuð) að vera með = 673.

Án, hennar, lækka eignirnar um þá 673 milljarða, og verða einungis, Icesave-eignir (75% endurheimtur) 376 og Aðrar erlendar eignir (FIH) 8.

En, þ.e. full ástæða að setja, stórt spurningarmerki, við mat Icesave eigna, einkum vegna þess að meira en 50% eru skuldir innlendra aðila, sem eru mjög háðir framvindu okkar hagkerfis, en einnig við gjaldeyrisstöðuna. Einungis, 'mad man' myndir gera ráð fyrir, að leggja inn allan gjaldeyrissjóðinn á móti.

Þess vegna, vil ég miða við, brúttóstöðuna: 1.520 + 886 + 426 = 2.832   2.832 / 1.432 = 1,98 VÞF - og tel fulla ástæðu að gera það.

(þú getur skoðað mína bloggsíðu)

 -------------------------------------------------

ESB, hefur hingað til, ekki gefið neitt að ráði eftir í skilyrðum, gagnvart ríkjum sem eru að streitast við að komast inn í Evruna, sbr. ríki sem nýlega hafa náð að uppfylla skilyrðin, og hlotist það hnoss. Annað gildir um ríki sem þegar eru kominn inn, enda virðist aðhald ESB gagnvart þeim ríkjum vera mun veikara, og einnig gilti annað um ríki sem voru meðlimir að ESB þegar var verið að semja um upptöku Evrunnar í fyrsta sinn.

Kv.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 16:13]

Einar, þú misskilur enn.  Ef verið er að tala um brúttó skuldastöðu þjóðarbúsins, þá er allt innifalið: ríki, Seðlabanki, sveitarfélög, orkufyrirtæki, einkafyrirtæki og einstaklingar.  Þá er fullkomlega eðlilegt að taka erlendar eignir lífeyrissjóða á móti, lífeyrissjóðir eru vitaskuld hluti af þjóðarbúinu.  Enda er væntanlega verið að tala um erlendar skuldir þjóðarbúsins alls í þeim tilgangi að velta fyrir sér vaxtagreiðslum í erlendri mynt.  Á móti þeim koma að sjálfsögðu vaxtatekjur af erlendum eignum, t.d. lífeyrissjóða (og einkaaðila).

Ég er reyndar sammála þér um stjórnarskrárvörðu eignina, sem er ástæðan fyrir því að ég tel afnám verðtryggingar ekki samrýmast stjórnarskrá

En í samanburði við önnur lönd, sem ekki eru með uppsöfnunarkerfi lífeyrisfjár, en þar sem ríkið ábyrgist lífeyrisgreiðslur framtíðar, þá finnst mér eðlilegt að litið sé til lífeyriseigna þegar horft er á 60% skuldamarkið.

Það er ekki ágreiningur um að brúttóstaða þjóðarbúsins er 2 x VLF.  En það er ekki staða ríkisins, og ekki nettóstaðan.  Mikilvægt er að halda þeim greinarmun skýrum.

[Einar Björn Bjarnason, 19.7.2009 kl. 18:01]

• Erlendar skuldir hins opinbera: 1.520
• Icesave-skuld . 575
• Erlendar skuldir vegna gjaldeyrisforða 584 
• Aðrar erlendar skuldir í erlendri mynt 59 
• Erlend skuld SÍ utan forða (ISK) 97 
• Aðrar ISK-skuldir hins opinbera 206

SÍ skuldar 59 milljarða. Síðan er, neðsti liðurinn ekki skilgreindur nákvæmlega, en gæti innihaldir skuldir sveitarfélaga. Ef við leikum okkur aðeins:

575 + 584 + 59 = 1218 milljarðar.

• Opinber fyrirtæki og einkaaðilar: 1.312
• þar af Forex-eignir útlendinga  886
• þar af ISK-eignir útlendinga 426 

1218 + 1312 = 2530  2530 / 1.432 = 1,77 VÞF

Þá lækkar nettótalan í: 2530 - 1130 = 1400 eða rétt tæp 1,0 VÞF.


Ég er alls ekki til í, að líta á lífeyrissjóðina, sem þátt í þessu dæmi, þ.s. þeir eru í eigu lífeyrisþega.

Lífeyrisréttur, telst vera stjórnarskárvarin eign. 

Það er ekki hægt, að taka þessa peninga, í nokkrum skilningi, upp í skuldir þjóðarinnar; nema með fullum bótum á móti.

Fræðilega, væri hægt að skipta þeim í innlendar eignir, en þá fer af stað flókið ferli, þ.s. þarf að semja um skiptigengi, um verð og fleira. Einnig kemur inn í þetta, hætta á því að einstakir lífeyrisþegar fari í mál, ef þeir geta sýnt fram á að samingurinn gangi freklega á lífeyrisrétt þeirra. 

En, þetta er það eina sem er mögulegt, þ.e. að gera gera einhvers konar skipti fyrir janfgildar eignir. Ríkið, skuldi þó eins mikið og áður.

Kv.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 18:27]

Einar, skuldastaða þjóðarbúsins er samsett af skuldum ólíkra lögaðila sem munu ekki greiða skuldir hvers annars.  Sama gildir um eignir, þær eru eignir ólíkra lögaðila sem munu ekki greiða skuldir annarra lögaðila.  Engu að síður eru skuldirnar lagðar saman til að fá heildarmynd af vaxtabyrði.  En á sama máta má leggja eignirnar saman til að fá heildarmynd af vaxtatekjum á móti.

[Einar Björn Bjarnason, 19.7.2009 kl. 23:06]

Þá, er slíkur uppsláttur, ekkert sérlega notadrjúgur.

Hugtakið "Nettó-skuld" byggðist upphaflega á því, að menn væru að tala um eignir, sem þeir gætu raunverulega selt, upp í skuldir.

Þ.s. eignir lífeyrissjóða gera, er að tryggja lífeyrisgreiðslur. 

Þ.e. gríðarlegt gagn af því, að sleppa við gegnumstreymiskerfi.

Mér finnst það villandi, að setja það þannig upp, að nettóskuld sé að frádregnum eignum lífeyrissjóða, þ.s. þær eignir nýtast á engan hátt, við það að standa undir skuldabyrðunum - nema mjög svo óbeint, í því formi, að ríkið sleppur við það að standa sjálft undir þeim lífeyrisgreiðslum sem þær eignir standa á bakvið.

Þannig, finnst mér það gefa, réttari mynd, að halda eignum lífeyrssjóða, utan við þá heildarmynd sem dregin er upp. Þá ertu einungis, með eignir á móti skuldum, sem raunverulega væri hægt að losa um, til að minnka þær skuldir.

Kv.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 19.7.2009 kl. 23:18]

Jæja, önnur leið til að orða þetta er sú að lífeyrissjóðirnir gætu selt erlendar eignir sínar, skipt þeim í krónur og keypt íslensk ríkisskuldabréf - en ríkið gæti þá lækkað erlendar skuldir sínar á móti um sömu upphæð.  Enn önnur leið er sú að lífeyrissjóðirnir selji erlendar eignir sínar og kaupi í staðinn íslensk ríkisskuldabréf í evrum.  Skuldirnar eru þá við innlenda aðila, þótt í evrum séu.  Same difference.

[Einar Björn Bjarnason, 19.7.2009 kl. 23:29]

Þetta sagði ég áðan - 'Fræðilega, væri hægt að skipta þeim í innlendar eignir, en þá fer af stað flókið ferli, þ.s. þarf að semja um skiptigengi, um verð og fleira. Einnig kemur inn í þetta, hætta á því að einstakir lífeyrisþegar fari í mál, ef þeir geta sýnt fram á að samingurinn gangi freklega á lífeyrisrétt þeirra.'

Skipti yfir í innlendar eignir, þurfa að fara fram, með mikilli varfærni, því raunverulega þarf að koma jöfn verðmæti á móti.

Þá, skiptir ríkið erlendum skuldum fyrir innlendar, á sama virði.

Það getur hugsanlega hjálpar ríkinu, en heildarskuldir lækka ekki.

Kv.