Leiðin út úr kreppunni?

Var að horfa á Björgvin G. Sigurðsson viðskiptaráðherra tjá sig um efnahagsmálin í Silfri Egils.  Hann minnist þar í aukasetningu á mjög athyglisverða hugmynd, sem sé þá að boða til þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort stefna skuli að aðild að ESB.  Í kjölfar jákvæðrar útkomu í þeirri atkvæðagreiðslu yrði svo ráðist í að breyta stjórnarskrá, móta samningsmarkmið o.s.frv.

Þetta er mjög góð hugmynd af mörgum ástæðum.  Ein þeirra er sú, að um leið og boðað yrði til slíkrar atkvæðagreiðslu myndi markaðurinn meta og verðleggja líkurnar á jákvæðri útkomu(*), sem þýddi styrkingu krónunnar (eða a.m.k. stöðvun falls hennar), aukna trú á íslensku bönkunum og ríkissjóði, og lækkun vaxta.  Um leið og jákvæð útkoma úr atkvæðagreiðslu lægi fyrir, myndu sömu áhrif koma inn með tvíefldum styrk.  Fjárfestar myndu þá telja verulegar líkur á að krónum yrði í fyrirsjáanlegri framtíð skipt út fyrir evrur og að evrópski seðlabankinn tæki við sem lánveitandi til þrautavara fyrir íslenska banka.  Þetta mat eitt og sér hefur markverð jákvæð áhrif og léttir þrýstingi af íslenska hagkerfinu, sem aftur hjálpar okkur að koma skikki á efnahagsmálin til undirbúnings evruaðildar.  (Og þessi atburðarás myndi í leiðinni "steikja" spákaupmennina sem Davíð og Mogganum er svo illa við, enda eru þeir "vondir" kapítalistar.)

Er von til þess að Sjálfstæðismenn brjóti odd af oflæti sínu, viðurkenni staðreyndir, láti af "gera ekki neitt" stefnu Geirs Haarde og samþykki þessa leið?  Eða eru einhverjir aðrir möguleikar í stöðunni?

(*) Sbr. hagfræðikenningar um skilvirka markaði, "efficient market theory", þar sem markaðir endurspegla ávallt allar upplýsingar og væntingar sem fyrir liggja. 

Athugasemdir

[Hallur Magnússon, 31.3.2008 kl. 13:52]

Sammála, sbr. gamalt blogg mitt:

Leiðir Guðni Framsókn lýðræðis eða Framsókn flokksræðis? 

[Gullvagninn (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 18:51]

Framsal sjálfræðis til hins nýja sovét (soviet = rússneska fyrir ruled by council - nefndaræði - það dylst engum sem skoðar bruxel að það er framhald af soviet) er ákvörðun sem þarf að hugsa áhrifin til margra mannsaldra, ekki næstu vikna og hvernig okkar króna sveiflast í þeim tilfinningavindi.

Einfaldasta leiðin til að styrkja krónu og bæla verðbólgu er einfaldlega að auka bindiskyldu banka.

Að æða í umsókn um innlimun í sovét er að pissa í skóinn sinn, yndislega hlýtt í kuldanum eins og er, en svo verður óþægilegt að labba í frosnum hlandpolli.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 31.3.2008 kl. 20:21]

Hið meinta skrifræði í Brussel er reyndar mun minna hlutfallslega en alríkisstjórnin í Washington.  Og hvaða rugl er það að auka bindiskyldu banka?  Það er einmitt lausafé sem vantar (liquidity), þannig að ef eitthvað þá ætti að minnka bindiskylduna.

[Valdimar Guðjónsson (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 21:51]

Þessi hugmynd kom nú fyrst frá Birni Bjarna, ef ég man rétt.

Jahá.  Kannski þetta allt saman sé nú bara svona einfalt.  Fínt ef svo væri. Hef efasemdir samt varðandi yfirstandandi krísu.