Verðmæti Glitnisbréfa

Ríkið fær 75% hlut í Glitni fyrir 600 milljónir evra sem eru á dagslokagengi um 86,5 milljarðar króna.

"Á sléttu" þýðir það að 25% hlutur núverandi hluthafa er virði þriðjungs af þeirri upphæð eða 28,8 milljarðar.  Útistandandi hlutir í Glitni eru 14,8 milljarðar að nafnverði (skv. Markaðsvakt Mentis) og því ætti gengi bréfa í bankanum að vera 1,94 þegar viðskipti hefjast.  Gengið var 15,7 við lok viðskipta á föstudaginn.

Eignir Glitnis voru í lok 2. ársfjórðungs 3.863 milljarðar króna.  Nýtt hlutafé ríkisins er 2,24% af þeirri upphæð.  Með öðrum orðum dugir það til að verja bankann viðbótartapi upp á 2,24% af efnahagsreikningi.

Með þessari ráðstöfun um það bil tvöfaldast tapþol bankans, fer úr 87 milljörðum í 174 milljarða, miðað við hálfs árs reikninginn.  Forsenda í þessum útreikninum er að CAD hlutfall fari ekki lægra en 8% sem er lágmark skv. reglum FME.

Málið er í reynd vitaskuld ekki svona einfalt.   Forsendur og horfur hafa breyst frá lokum 2. ársfjórðungs, bæði til jákvæðrar og neikvæðrar áttar.  Það verður því spennandi að sjá hvernig markaðurinn verðmetur Glitni þegar viðskipti hefjast á ný.

Athugasemdir

[Sigurjón, 29.9.2008 kl. 17:46]

Þetta er mjög athyglivert!  Gaman að sjá hvernig framhaldið verður...

[Árni (IP-tala skráð) 29.9.2008 kl. 21:37]

Já maður veltir ýmsu fyrir sér að kveldi svona dags.  Lánsloforðið sem klikkaði eða voru það Stoðir sem klikkuðu.  Best er þó í svona ástandi að vera ekkert að básúna um hluti sem maður getur séð eftir síðar.

Þó er ljóst að amma mín hefur misst nánast allt sparifé sitt.  Það er sorglegt að kona sem stritaði alla ævi og lagði fyrir, geti ekki notið þess.    Sumir spyrja til hvers að spara? 

[Jóhann (IP-tala skráð) 29.9.2008 kl. 23:05]

Mikið er nú gaman að sjá svona úttekt þar sem gefnar eru ýmsar vafalítið markverðar hagfræðilegar forsendur (eins og CAD, sem ég vil ekki hitta í þröngu öngstræti..), en ályktunin er í raun bara veikburða framsetning á því vandræðaástandi sem nú ríkir í hinum kapítalíska heimi.

"Þetta verður spennandi að sjá"

Já, álíka spennandi og að horfa á aftökur... 

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 29.9.2008 kl. 23:15]

Jóhann, stærðfræðin lýsir þrátt fyrir allt býsna mörgu, meðal annars í fjármálaheiminum.  Það er mikill misskilningur hjá skólakrökkum að halda að hún nýtist lítið í lífinu.

Kannski verða næstu dagar frekar "athyglisverðir" eða "merkilegir" eða "sögulegir" fremur en "spennandi"... en vissulega veltir maður fyrir sér hvort Karl Marx hafi haft rétt fyrir sér eftir allt saman.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 29.9.2008 kl. 23:20]

P.S. Úr því minnst er á stærðfræði, þá er greinilegt að það veitir ekki af að hnykkja á ofangreindum útreikningum.  Ég sé t.d. að Vísir.is er með þetta rangt í frétt í dag, segir að ríkið kaupi á genginu 7,5 sem er misskilningur á þeim viðskiptum sem þarna áttu sér stað.  Það er ekki sami hlutur að kaupa af hluthöfum sem fyrir eru, eða að kaupa nýtt hlutafé í félagi.

[Jóhann (IP-tala skráð) 29.9.2008 kl. 23:44]

Jæja, sæll Þorsteinn.

Ég verð að segja að mér þótti nokkuð sérkennilegt svar þitt um að : "stærðfræðin lýsir þrátt fyrir allt býsna mörgu, meðal annars í fjármálaheiminum."

Líkt og ég hefði á einhvern máta misst af fallegu stærðfræðilegu falli frá þér.

Trúðu mér. Sú var ekki raunin.

Og hvergi hélt ég því fram að stærðfræðikunnátta nýtist ekki skólakrökkum. Fjarri mér! 

 Hvað varðar síðari athugasemd þína, þá vísa ég fremur í aftökurnar. Allir skilja þó svoleiðis.

[Vilhjálmur Þorsteinsson, 29.9.2008 kl. 23:55]

Jóhann, ég var meira að samsinna þér en andmæla.

[Marinó G. Njálsson, 30.9.2008 kl. 08:58]

Ég sé að þú tjáir þig ekki um réttmæti "kaupverðsins" og nefnir ekki stöðu eigin fjár, bara hvert lágmark þess þarf að vera samkvæmt reglum.  Telur þú að eigin fé Glitnis hafi verið komið niður í 87 milljarða og því verið nauðsynlegt að auka það?  Eigum við eftir að sjá, þegar spilin verða lögð á borðið, að mjög stutt hafi verið í gjaldþrot Glitnis?

[Guðjón Gunnarsson (IP-tala skráð) 30.9.2008 kl. 09:18]

Þakka skrifin þín. Góðar vangaveltur. Tel að kapitalisminn sé í mjög einfaldaðri mynd líkt og monopoly í hnotskurn. Það er ekkert gaman að spila þegar menn eru komnir með seriu og hotel á dýrustu göturnar. Þú lendir þar einu sinni og neyðist til að veðsetja allar þínar eignir. Þeir ráða öllu fjármagni í spilinu og ryksuga upp allt sem til fellur. Takmarkanir kapitalismans eru í mjög einfaldaðri mynd af sama. Sá sem stýrir stóru fjármagni eða getur með einhverjum hætti haft áhrif þar á getur hrundið af stað stóreflis bylgju með dramatískum afleiðingum eins og við höfum vitnað. Sannleikurinn er bara sá að menn kunna ekki að fara með það frelsi sem fylgir frjálsræðisstefnunni. Ég er ekki að mæla með höftum og hömlum en sagan endurtekur sig í sífellu.

Ég er ósammála því að skortsala sé nauðsyn. Ég tel óeðlilegt að hægt sé að notfæra sér þá neyð sem er til staðar til að hagnast á henni. Sá sem lánar bréfin greiðir skortsalanum mismuninn óbeint. Ef umfang umsýslunnar, sölunnar er umtalsvert hefur það þegar áhrif á gengið sem lækkar þegar í stað. Fylgi aðrir í kjölfarið sem gjarnan gerist á taugaveiklunar tímum margfaldast áhrifin. Nái hrynan upp fyrir vissa prósentu fer ennþá umfangsmeiri hópur af stað en það eru allir þeir sem eru með sjálfvirka vakt á hlutafjáreignum sínum.

Hvers vegna einhver á að geta viljandi framkallað slíka hrynu, fæ ég ekki skilið? Mikilvægi þess? Kannski til að rétta af markaðinn og stokka upp eins og í poker spili til að geta gefið á nýjan leik?

Þetta er alls ekki flókið ferli eins og raun ber vitni þar sem allir hafa hingað til getað tekið þátt í brjálæðinu. Einn af þeim þáttum sem vantar í allar helstu formúlur reiknimeistaranna er áhættan sem er fólgin í mannlegu eðli og hegðun. Þess vegna endurtekur sagan sig.

Það leitar allt að jafnvægi. Það er lögmál. Sandbyngur sem vegur salt milli tveggja póla hallast ýmisst á annan vænginn eða hinn. þegar skriðurinn kemst á sandinn á annan hvorn pólinn þannig að hinn hefur ekki undan að þyngja sig á móti endar sandurinn fyrr eða síðar á öðrum endanum. Sandurinn er ennþá til staðar. Bara á hinum endanum. Hlutverk okkar skattgreiðenda er að skófla sandinum inn á vogina á ný. Spurningin er bara. Hversu praktískt er það? Er kannski betra að nýta sandinn á annan hátt þess í stað?

Það er gott að kunna að reikna en betra er að skilja og þekkja eigin takmarkanir og kynna sér mannlegt eðli.

Davíð Oddsson er að mínum dómi ekkert stærðfræðiséní en hann er mannþekkjari og hefur ótrúlegt innsæi og skilnig á mannlegu eðli. Fyrir mitt leyti er það veigameira en talnaleikurinn.

Hluthafar í Glitni hafa engu tapað. Ennþá. Fjárfestar eru vonandi að tjalda lengur en til einnar náttar og munu vonandi bíða rólegir eftir 10 ára uppgjörinu. Þá er ekki ólíklegt að ávöxtunin af fjárfestingunni nái 3,5% þegar upp er staðið. Kannski verða menn að fara að venjast því að það er ekki hægt að fara fram á að fjármagn margfaldist af sama og verið hefur undanfarið. Það hlýtur að vera ljóst að kerfið var gallað þótt margir hafi notið góðs af því og alir viljað öðlast verðskuldað ríkidæmi. Nú má lýðnum vera það ljóst að þetta fyrirkomulag gengur alls ekki upp og menn þurfa að reyna að læra af mistökunum í stað þess að rembast eins og rjúpan við staurinn við að mæla þeim bót.

Kv. Guðjón Gunnarsson